गुंतवणूक कास्टिंग आणि वाळू निर्णायक यांच्यात काय फरक आहे

आधुनिक फाउंड्रीमध्ये वाळू टाकणे आणि गुंतवणूक कास्टिंग ही दोन मुख्य कास्टिंग प्रक्रिया आहेत. या दोन्ही कास्टिंग प्रक्रियेमध्ये त्यांची वैयक्तिक वैशिष्ट्ये, फायदे आणि तोटे आहेत. वाळू टाकणे ओतण्यापूर्वी मूस तयार करण्यासाठी हिरव्या वाळू किंवा कोरड्या वाळूचा वापर करतात. मूस तयार करण्यापूर्वी, वाळूच्या साच्याची पोकळी तयार करण्यासाठी प्रथम लाकूड, प्लास्टिक किंवा धातूचे नमुने तयार केले पाहिजेत. कास्टिंग आणि शेक-आऊट नंतर हिरव्या वाळू आणि कोरड्या वाळूचा पुन्हा वापर केला जाऊ शकतो.

गुंतवणूकीच्या कास्टिंग दरम्यान, एक आकार किंवा प्रतिकृती तयार केली जाते (सामान्यत: रागाचा झटका सोडून) आणि मेटल सिलेंडरमध्ये ठेवली जाते ज्याला फ्लास्क म्हणतात. मेणाच्या आकाराच्या सभोवतालच्या सिलेंडरमध्ये ओले मलम ओतले जाते. मलम कडक झाल्यानंतर, मोम नमुना आणि प्लास्टर असलेले सिलेंडर एका भट्टीत ठेवलेले असतात आणि मेण पूर्णपणे वाफ होईपर्यंत गरम होत नाही. रागाचा झटका पूर्णपणे जळून गेलेला (डी-वॅक्सिंग) झाल्यानंतर, फ्लास्क ओव्हनमधून काढून टाकला जातो आणि वितळलेल्या धातूचे (सामान्यत: मिश्र धातुचे स्टील, स्टेनलेस स्टील, पितळ ... इ) मेण सोडलेल्या पोकळीत ओतले जाते. जेव्हा धातू थंड आणि घट्ट होते, तेव्हा प्लास्टर खाली सोडला जातो आणि धातुचे कास्टिंग प्रकट होते.

धातुमध्ये जटिल भूमितीसह शिल्पकला वस्तू किंवा अभियांत्रिकी आकार तयार करण्यासाठी कास्टिंग खूप उपयुक्त आहे. कास्ट भागांकडे त्यांचा एक अनन्य रूप आहे, जो मशीन्ड भागांपेक्षा अगदी वेगळा आहे. मशीनला अवघड असे काही आकार अधिक सहज कास्ट केले जातात. बर्‍याच आकारांसाठी कमी प्रमाणात साहित्य कचरा देखील आहे, कारण मशीनिंगच्या विपरीत, कास्टिंग ही सबट्रेक्टिव प्रक्रिया नाही. तथापि, कास्टिंगद्वारे प्राप्त करण्यायोग्य अचूकता मशीनिंगइतकेच चांगले नाही.